De Kunst van het Gokken

Gokken is een van de oudste vormen van ontspanning ter wereld, en referenties aan gokken en het spelen van casinospellen kunnen gevonden worden in de geschiedenis van vele culturen. Sommige van de beroemdste figuren van iedere generatie staan zelfs bekend als fanatieke gokkers, waaronder bijvoorbeeld ook veel van de meest succesvolle muzikanten van vandaag de dag. Hoewel de meningen over het spelen voor geld door de eeuwen heen veranderd zijn, is de perceptie van gokken de inspiratie geweest voor een aantal van de beroemdste schilderijen ter wereld, van de 17e eeuw tot de dag van vandaag. Lees verder om te zien wat de grootste klassiekers zijn waarin gokken wordt afgebeeld of die er aan gerelateerd zijn:

Joueurs se Querellante (Vechtpartij in Herberg)

De Nederlandse schilder Jan Steen creëerde Joueurs se Querellante (Vechtpartij in Herberg) in circa 1665. Dit olieverfschilderij op doek laat op een perfecte manier een vechtpartij in een kroeg zien, met een tiental mensen die betrokken zijn bij een heftige knokpartij over een spelletje backgammon. De stenen en het bord liggen verspreid over de vloer aan de onderkant van het schilderij, samen met de kaarten van een zich vlakbij afspelend spel dat verstoord werd door het gevecht. Twee vrouwen proberen de vechtende spelers uit elkaar te houden, terwijl een vrolijke gokker muziek aan het strijdgewoel toevoegt.

Steen's werk is erg bekend vanwege zijn humor, en hij heeft nog een andere vechtpartij over backgammon geschilderd in Streit beim Kartenspiel (Vechtende Kaartspelers). Vechtpartij in Herberg hangt in het Detroit Institute of the Arts.

Poker Spelende Honden

De uitgever Brown & Bigelow uit Minnesota gaf in 1903 de opdracht aan de artiest Cassius Marcellus Coolidge om het collage Poker Spelende Honden te creëren, een verzameling van 16 schilderijen die aanvankelijk bedoeld was om reclame te maken voor sigaren.

Coolidge zette een wereld op het doek waarin dieren, vooral honden, werden weergegeven met menselijke lichamen en eigenschappen. De eerste en beroemdste van de reeks, Poker Game, werd verkocht op een veiling in November 2015 voor $658.000. A Bold Bluff en Waterloo, een tweetal schilderijen, illustreren op een vergelijkbare manier het begin en het eind van een spel poker. De twee werden samen verkocht op een veiling in 2005 toen de eigenaar, die een prijs van $50.000 verwachtte, een aangename verrassing kreeg toen ze uiteindelijk verkocht werden voor $590.400.

De Kaartspelers

Dit ondergewaardeerde pareltje, door de Franse post-impressionistische schilder Paul Cézanne, kwam in de aandacht terecht in 2011, toen de staat van Qatar er $250 miljoen voor bood. De Kaartspelers is een van de vijf schilderijen uit een serie die in de vroege jaren 1890 zijn geschilderd, en de andere zijn te bezichtigen in galerijen en musea overal ter wereld, waaronder het Metropolian Museum of Art in New York, het Musée d'Orsay in Parijs, het Courtauld in London, en de Barnes Foundation in Philadelphia. Op alle vijf de schilderijen worden spelers afgebeeld die geluidloos in een kaartspel, zoals blackjack, verstrikt zijn, starend naar hun eigen kaarten. Cézanne gebruikte lokale boerenknechten als zijn modellen, wat blijkt uit de subtiele details in de achtergrond. Er is weinig actie of drama te zien in de portretten, puur het kaartspel zelf.

Aan de Roulettetafel in Monte Carlo

Edvard Munch is vooral beroemd vanwege zijn meesterwerk De Schreeuw, maar de Noorse schilder bezocht vaak het zuiden van Frankrijk, en was een vaste bezoeker van de casinotafels van Monte Carlo. Hij bracht zijn obsessie voor gokken over op zijn werk, en hij heeft verschillende schilderijen met dit onderwerp als thema geproduceerd, inclusief het spel roulette. Aan de Roulettetafel in Monte Carlo straalt de spanning en de nerveuze atmosfeer uit die rond de tafel aanwezig is terwijl het rad draait, en een gezichtsloze menigte die toekijkt. Het olieverfschilderij op doek uit 1892 is nu onderdeel van een collectie in het Munch Museum in Oslo.

De Valsspeler met de Klaveraas

Dit schilderij van George de La Tour deelt verschillende thema's met een ander gokgerelateerd kunstwerk, The Cardsharps van Caravaggio. Beide zijn te bezichtigen in het Kimbell Art Museum in Texas, maar De Valsspeler met de Klaveraas, uit circa 1630-1634, onderscheidt zich doordat het de toeschouwer onderdeel uitmaakt van het misdrijf. De valsspeler, die aan de linkerkant van het schilderij te zien is, houdt zijn kaarten vast op een manier dat iedereen die het schilderij bekijkt ze kan zien, terwijl de andere drie spelers ze niet kunnen zien. Het is een perfecte weergave van de intense dramatiek en de psychologische oorlogvoering als resultaat van zijwaartse en staalharde blikken die toeschouwers van moderne pokertoernooien regelmatig observeren.

De Schuld van Freud en Bacon aan McLean

Hoewel gokken niet in hun kunstwerken werden afgebeeld, worden Lucian Freud en Francis Bacon niet alleen vanwege hun vriendschap met elkaar in verband gebracht, maar vooral door een bookmaker met de naam Alfie McLean. Freud liep in de schulden bij de Ierse bookmaker, die ermee akkoord ging dat hij het bedrag terug zou betalen door middel van zijn kunstwerken. Hij raakte bevriend met de bookmaker uit Ballymena, net als zijn collega-artiest Francis Bacon, die ook zijn talenten gebruikte om zijn schulden op te lossen. Er wordt geloofd dat Freud 23 portretten van McLean en zijn familie geschilderd heeft gedurende een periode van 40 jaar, ieder om een schuld mee te dekken. Toen McLean stierf in 2006, werd de waarde van de collectie geschat op rond de $100 miljoen.